‘Ik wil onderdeel van de oplossing zijn’

Mark van der Hijden is managing partner van MendriX, een bedrijf dat software ontwikkelt voor transportbedrijven. Tijdens de inspiratiesessie die ten grondslag lag aan dit boekje raakte hij bevlogen in zijn streven naar duurzaamheid. ‘Doe het stapsgewijs, met eenvoudige maar effectieve stappen.’

‘Tot dan stond SDG niet op mijn netvlies’, verwijst Mark van der Hijden naar de Sustainable Development Goals van de Verenigde Naties. ‘Wel sponsorden we als bedrijf al goede doelen. Daar reserveren we een paar procent van onze marge voor en dan stellen we twee voorwaarden: het mag niet lokaal zijn en niet discutabel, want we willen 100 procent zeker zijn dat het geld op de juiste plaats terechtkomt. Dus niet de plaatselijke voetbalclub, wel kinderen met oorlog in hun hoofd.’ De transportsoftware van MendriX heeft een gunstig bijeffect voor het milieu, zo laten klanten weten. ‘Het helpt ze om hun routes optimaal te plannen en dat betekent niet alleen minder CO2-uitstoot, maar ook minder slijtage.’ Het systeem voorziet ook in een uitstootmeter en spoort transportbedrijven op die manier aan om zo zuinig mogelijk hun vervoersklussen uit te voeren.

Maar voor Mark, die geïnspireerd raakte door de pleitbezorger van duurzaam ondernemen Herman Molenaar, is dat allemaal niet meer genoeg. ‘Het is tot nu toe goed doen door externe prikkels: onze klanten vragen ons om goede doelen te steunen en onze klanten reduceren hun emissie door van onze software gebruik te maken. Herman hield een inspirerend verhaal waarin de rode draad was: wat zie je als probleem van de mensheid en wil je het groter of kleiner maken? Ik maak het alleen al groter door er te zijn en mijn bedrijf ook. Bovendien heb ik een kind op de wereld gezet en als mensen zijn wij de grootste bron van uitstoot, zeker omdat we met veel te veel zijn. Dat kan me wel degelijk wat schelen, het brengt me zelfs in gewetensnood.’

Voor Mark aanleiding om het roer om te gooien. ‘Ik wil de planeet beter achterlaten dan ik hem heb aangetroffen. Mijn doel is niet langer onderdeel van het probleem te zijn, maar van de oplossing. Je bedrijf verduurzamen kost tijd, aandacht en geld en niet iedereen heeft dat. Het is een aanpak van de lange termijn, maar hoelang: tien, honderd, duizend jaar? Kun je die extra tijd investeren als je last krijgt met het thuisfront? En kun je het geld investeren wel verantwoorden binnen je bedrijf? Dat zijn lastige afwegingen. Toch is mijn gewetensnood groter dan mijn agendachaos. Ik ben gemotiveerd om die tijd erin te steken. Maar ik ben er ook voorstander van dat de overheid bij het bedrijfsleven afdwingt om te verduurzamen, want daarmee creëer je een gelijk speelveld. Anderzijds: Wido zei bij de inspiratiesessie dat circulariteit de redding van zijn bedrijf is geweest. Daar hoor ik graag meer over!’

Wido is Wido van den Bosch, die elders in dit boekje zijn verhaal doet. Hij is directeur van Brink Industrial, een bedrijf in circulaire productontwikkeling. Mark steekt er graag wat van op, maar geeft toe dat hij binnen zijn eigen blikveld genoeg laaghangend fruit ziet. ‘In ons kantoor staat de airco dag en nacht aan. Ik ga de verhuurder vragen om die ’s nachts uit te zetten. En de lichten, de computers: die kunnen ’s nachts ook uit. We hebben elf of twaalf bedrijfsauto’s die 80 procent van de tijd stilstaan: heel vervuilend, want die auto’s worden wel allemaal gefabriceerd. Moeten we niet toe naar deelauto’s? Vaak is verduurzaming complex: is videobellen echt beter als bij iedereen de airco aanstaat terwijl je, als je met de auto bij elkaar komt, samen maar één airconditioning gebruikt? Mijn advies: doe het daarom stapsgewijs, met eenvoudige, effectieve stappen, en laat je niet tegenhouden door het grote geheel.’

Bescheiden ergens beginnen is wat Mark betreft het devies. ‘Als je duurzaamheidsdoelen formuleert, maakt dat je ook aantrekkelijk als werkgever. Al is dat slechts bijvangst, de hoofdzaak is een bijdrage leveren. En niet alleen in de uitstootreductie, want er speelt nog veel meer: fijnstof, vervuiling, grondstoffen uit onveilige landen.’ Arme landen ook, waar een kinderschare geldt als pensioenvoorziening. Mark: ‘Help mensen aan een bestaan waarin veel kinderen krijgen niet nodig is. Je kunt in het Westen wel roepen dat de bevolkingsgroei stagneert met het oog op het groeiend aantal mensen dat zorg nodig heeft, maar dat is een drogredenering.’ Immers: het aanbod uit ontwikkelingslanden is groot, alleen moet je de migratieregels dan wel versoepelen.

‘Kijken waar ik het probleem kleiner kan maken, hoe ik mijn steentje kan bijdragen’

Het laatste dat Mark wil is uit de losse pols met oplossingen strooien, laat staan om met opgeheven vingertje te vertellen hoe het moet. ‘Ik pretendeer niet dat ik het zo goed weet, ook ik zit met vraagtekens. We willen met dit boekje vooral niet fundamentalistisch zijn. Er is geen goed of fout en als je door dit boekje ook maar één stap zet hebben wij ons doel bereikt. Voor mijzelf is het idealisme wel principieel geworden. Sinds die inspiratiesessie kan ik mijn kop niet langer in het zand steken en ga ik all-in als onderdeel van de oplossing. Alles tegen het licht houden, kijken waar ik het probleem kleiner kan maken, hoe ik mijn steentje kan bijdragen. Ik hoop dat ik daarin gesteund word door de mensen om mij heen, maar als zij afhaken ga ik gewoon door. Dat beloof ik hierbij plechtig!’

Mark van der Hijden
MendriX